زخم

زخم روی زخم 

درد پشت درد 

آه پشت آه 

بی معرفت 

سزای دوست داشتن این است ? 

ناگفته

نا گفته هایی که روی دلم مانده

و عاشقانه هایی که  روی دستم 

و یک حسرت ، که آدم را

هر روز عذاب میدهد 

شاید بشود اسمش را دلتنگی گذاشت 

خسته

خسته از این همه راه رفته ، نرسیده 

خسته از این فکر های به سرانجام، نرسیده 

خسته از خودم  از تو 

از این منه ، به تو نرسیده 

جبران

تو منی را ز خود می رانی 

که تمام من ، تو بودی

برای جبران همه ی کارهایت 

همین کافیست که دوستت نداشته باشم 

جای خالی

جای خالیه کسی که دوستت دارد 

با کسی که دوستش داری پر نمیشود 

میگذرم

میگذرم از تو 

و میگذرم از خودم 

و  فقط خاطره ای خواهیم شد 

ولی این فکر لعنتی هر روز مرا عذاب میدهد

که نه دل تو برای کسی دل میشود 

و نه این خرابه ی من آباد